Sparen voor je eigen bedrijf

Leestijd: 7 minuten

Janke (37) vond haar werk al tijden niet meer leuk. Ze droomde van een eigen bedrijf. Ze zette een spaarplan op om die droom te realiseren. En dat lukte! Hier lees je hoe ze dat voor elkaar kreeg.

“Op maandag, wanneer de wekker ging, zuchtte ik heel diep. Daar gaan we weer. Kind klaarmaken voor school, mezelf aankleden, tandenpoetsen en in mijn auto de file in. Ik verdiende goed geld met mijn werk als manager bij een groot telefoniebedrijf. Daar lag het niet aan. Maar de lol was er vanaf. Ik kende het trucje nu wel. Ik wilde iets nieuws, iets van mezelf. Ik smachtte ook naar meer vrijheid. Werken op plekken en tijden die ik zelf had bepaald, in plaats van die door mijn baas vastgesteld waren.

Ik zat niet in de ideale situatie om een eigen bedrijf te beginnen. Een paar jaar eerder was ik plotseling mijn vriend en de vader van mijn zoontje verloren. Op een zondagavond, nadat hij voetbal was gaan kijken bij zijn broer, werd hij op straat voor een ander aangezien en neergeschoten. Sindsdien was mijn enige doel overleven. Rechtop blijven staan. Voor mezelf en voor mijn kind. Maar dat leven op de automatische piloot was ik na een paar jaar zat. Ik wilde nieuwe dingen doen, waarvan ik niet wist of ik ze wel kon. Die kriebel voelen in je buik wanneer je merkt dat het slaagt. Maar ik kon die stap naar een eigen bedrijf niet maken zonder inkomen, dus negeerde ik dat verlangen lang. Ik stelde het uit naar ooit. Of misschien wel nooit.

Tot ik na een lange werkdag aan mijn keukentafel zat en dacht: ik heb vandaag niets gedaan wat ik zelf graag wilde doen. Uit de la van mijn dressoir pakte ik mijn businessplan, dat ik jaren eerder al schreef. Mijn plan was een online platform beginnen over hoe je doorgaat na tegenslag in je leven. Ik kon het weten. En daarnaast lezingen en workshops geven. Ik las het plan nog eens en voelde verdriet. Ik kon niet anders dan concluderen: sinds de dag dat ik dit schreef, ben ik geen stap dichter bij het uitvoeren van dit plan gekomen. Op dat moment besloot ik dat ik niet langer zo door wilde gaan. Ik pakte mijn computer en maakte een nieuw document aan. ‘Spaarplan’ noemde ik het.

Om de stap naar een eigen bedrijf te kunnen nemen, had ik geld nodig. En dat geld ging ik zelf bij elkaar sparen. Ik opende de rekenmachine op mijn telefoon en maakte wat sommetjes. Hoeveel verdien ik? Hoeveel geef ik uit? Wat blijft er over? Nu ging dat op aan extraatjes. Wat als ik daarin minderde en dat geld opzij zet? Wat nu als ik genoeg geld spaarde om een jaar mijn rekening van te betalen? Zodat ik 12 maanden lang de tijd had om genoeg geld te gaan verdienen. Ik rekende uit dat ik daarvoor een bedrag van zo’n €15.000 nodig had. Een flink bedrag, maar ik voelde: dit kan ik!

Vanaf dat moment zette ik iedere maand zoveel mogelijk geld weg. Sommige maanden spaarde ik niks, bijvoorbeeld omdat mijn zoontje nieuwe kleding en schoenen nodig had. Andere maanden ging het hard en zette ik zo €800 weg. Ook alle meevallers en extraatjes gingen naar de spaarrekening. Ik hield het allemaal bij in een spreadsheet. Bedragen erbij, grafiekjes, een mooie tabel. Iedere euro die ik overmaakte naar mijn spaarrekening, bracht me een stukje dichter bij het realiseren van mijn droom. Ik liet een logo maken voor mijn toekomstige bedrijf en hing een printje op de koelkast. Iedere dag zag ik het hangen en voelde ik: daar doe ik het voor. Zo ging sparen bijna vanzelf. Omdat ik zo verlangde naar het bereiken van mijn doel.

Na zo’n 1,5 jaar was ik er. Het grafiekje was groen, de teller stond op €15.000. Ik weet nog dat ik mijn nieuwe vriend erbij riep. ‘Kijk, schat! Helemaal zelf gedaan.’ Hij was trots op me en ik op mezelf. We trokken een fles bubbels open en dronken ‘m samen tot de bodem leeg. Proost! Op mijn nieuwe leven. Een paar weken later zegde ik mijn baan op. Ik weet nog dat ik daarna gillend in de auto zat. Alle spanning en adrenaline kwam eruit. ‘Ik heb het gedaan,’ dacht ik alleen maar. Ik voelde opluchting en vertrouwen. Ik geloofde in mijn plan en dat het me zou lukken. Inmiddels ben ik een paar maanden ondernemer. Het leven is inderdaad zo vrij en mooi als ik had gehoopt. Er komt nog niet genoeg geld binnen om de rekeningen te betalen. Soms word ik daar nerveus van. Dan check ik even het saldo van mijn spaarrekening. Oh ja, dit geld is er om me op te vangen. Geen zorgen. Nee, ik kies niet de makkelijkste weg, wel de meest boeiende. Ik voel weer dat ik leef. De vader van mijn kind is er niet meer. Ik wel. Ik ben het aan hem verplicht om van dit leven een zo mooi mogelijk leven te maken.

Mijn spaartip is toch wel het printje op mijn koelkast geweest. Je moet zorgen dat je je doel voor ogen houdt. Het niet laat wegzakken maar ervoor blijft knokken. Zo heb ik het in ieder geval gered.”